Η σημερινή πρωτεύουσα του Δήμου, υπήρξε ήδη από τον 16ο αιώνα σπουδαίο εμπορικό κέντρο με έδρα υποπροξενείων Γαλλίας και Ολλανδίας και έδρα Μητρόπολης. Μετά την καταστροφή του 1821 και όταν επαναπατρίστηκαν οι κάτοικοι αναπτύχθηκε ως κέντρο που συγκέντρωσε κατοίκους και από άλλους γειτονικούς κατεστραμμένους οικισμούς. Περιδιαβαίνοντας τα γραφικά στενά δρομάκια του χωριού, ο επισκέπτης θα αντικρύσει αξιόλογα δείγματα κατοικιών λαϊκής αρχιτεκτονικής του 19ου αι., το κτήριο του Δημαρχείο που χτίστηκε το 1926, όπου στεγαζόταν το Δημοτικό σχολείο και Γυμνάσιο της περιοχής, το Ναό της Γέννησης της Θεοτόκου (1859) με το γλυπτό υπέρθυρο παλαιοχριστιανικό τόξο στη δυτική είσοδό του (πιθανόν από το τέμπλο του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης) καθώς και τον Αγ. Αθανάσιο (1850). Στα βορειοδυτικά του οικισμού, υπάρχει ένας ανεμόμυλος του 19ου αιώνα, με διατηρημένο τον ξύλινο μηχανισμό του.